Trabzon’da 77 Yaşındaki Usta Yorgancılığı Yaşatıyor

Yarım Asırlık Emekle Sürdürülen Bir Meslek

Trabzon’un Ortahisar ilçesinde yaşayan 77 yaşındaki Temel Çoğalmış, çocuk yaşta başladığı yorgancılık mesleğini yarım asrı aşkın süredir sürdürüyor. Teknolojinin ve hazır ürünlerin yaygınlaşmasıyla birlikte unutulmaya yüz tutan bu geleneksel el sanatını yaşatmak için mücadele eden Çoğalmış, sabahın erken saatlerinde işine giderek el emeğiyle yorgan dikmeye devam ediyor.

Emekli olmasına rağmen mesleğinden kopamayan Çoğalmış, 30 yıldır Hacıkasım Mahallesi’ndeki küçük dükkânında çalışıyor. Yılların verdiği ustalıkla her bir yorganı titizlikle hazırlayan usta, hem çevredeki esnafa hem de bireysel müşterilere sipariş üzerine üretim yapıyor.

Çıraklıkla Başladı, Kendi Dükkanını Açtı

Temel Çoğalmış, yorgancılığa memleketi Giresun’da çırak olarak başladı. Bir süre Trabzon’daki yorgancılarda ustalığını geliştirdikten sonra kendi iş yerini açtı. Çoğalmış, geçmişte yorgancılığın çok değerli bir meslek olduğunu, her evde el yapımı yorganların bulunduğunu belirterek, bugün bu mesleğin yok olma noktasına geldiğini söylüyor.

“Eskiden insanlar yün, pamuk veya elyaf yorganları tercih ederdi. Şimdi fabrikasyon ürünler çıktı, biz de işimizi ayakta tutmaya çalışıyoruz. Ama yine de yorgan dikmekten büyük keyif alıyorum, çünkü bu iş benim hayatım oldu.” diyerek mesleğine olan bağlılığını dile getiriyor.

Çırak Bulmakta Güçlük Çekiyor

Usta yorgancı, en büyük sıkıntısının çırak bulamamak olduğunu belirtiyor. “Şimdi kimse bu işi yapmak istemiyor. Çalıştıracak adam bulamadım. Yeğenim köydeydi, yanıma aldım. Beş senedir birlikte çalışıyoruz.” diyen Çoğalmış, gençlerin bu tür el işlerine ilgisinin azaldığını vurguluyor.

Mesleğin geleceği için çırak yetiştirmenin şart olduğunu belirten Çoğalmış, “Bu meslek bitmesin istiyorum. Benim amacım hem ekmeğimi kazanmak hem de bu geleneği devam ettirmek.” diyor.

Günlük Üretim ve Yorgan Fiyatları

Temel Çoğalmış, her gün sabah erken saatlerde dükkânını açarak siparişlere göre üretime başlıyor. Elyaf, yün ve pamuktan yapılan yorganlar 200 ila 400 lira arasında satışa sunuluyor.

“Bir yorganı yarım saatte dikerim. Günde 7-8 yorgan bitiriyorum. Yeğenimle öğlene kadar çalışıyoruz, öğleden sonra ise ertesi günün siparişlerini hazırlıyorum.” diyerek iş disiplinini anlatıyor.

Yılların tecrübesiyle üretim hızını kaybetmeyen Çoğalmış, hem kaliteden ödün vermemeye hem de uygun fiyatlarla hizmet sunmaya özen gösteriyor.

Mesleğini Aşkla Yapıyor

Temel Çoğalmış, emekli olmasına rağmen çalışmayı sürdürmesinin nedenini işine olan sevgisiyle açıklıyor. “Mesleğe doymadım çünkü yorgan yapmak hoşuma gidiyor, seviyorum. Yaptığımı severek yapıyorum. Yeter ki bir hizmet olsun, benim gayem o.” diyerek yorgancılığa duyduğu bağlılığı dile getiriyor.

İşini sadece bir kazanç kapısı değil, aynı zamanda yaşam tarzı olarak gören usta, yıllardır Trabzon’un dört bir yanından gelen müşterilere el emeği ürünler sunuyor.

Geçmişin El Sanatı: Yorgancılığın Değeri

Çoğalmış, geçmişte yorgancılığın çok saygı duyulan bir zanaat olduğunu, özellikle düğünlerde el yapımı yorganların önemli bir hediye sayıldığını hatırlatıyor. Bugün ise modern üretim yöntemleriyle bu kültürün yavaş yavaş kaybolduğunu söylüyor.

“Eskiden her evde yün yorgan olurdu. Desenler, işçilikler bambaşkaydı. Şimdi kimse zahmetine girmiyor. Ama el yapımı yorganın hem kalitesi hem de dayanıklılığı fabrikasyon ürünlerle kıyaslanamaz.” ifadelerini kullanıyor.

Müşterilerden Teşekkür

Çoğalmış’ın müşterileri de onun emeğine büyük saygı duyuyor. Eski yorganlarını yenilemek için dükkanına gelen Dilek Sayar, “Temel amcayı duydum, yorganlarımızı buraya getirdik. Yeniden dikti, tertemiz ve güzel bir şekilde teslim etti.” diyerek memnuniyetini dile getirdi.

Geleneksel Meslekler İçin Umut

Temel Çoğalmış’ın hikayesi, unutulmaya yüz tutmuş geleneksel el sanatlarının yaşatılması açısından önemli bir örnek oluşturuyor. Hem sabrı hem emeğiyle yorgancılık kültürünü geleceğe taşımaya çalışan Çoğalmış, gençlere bu tür mesleklerin sadece geçim kapısı değil, aynı zamanda kültürel bir miras olduğunu hatırlatıyor.

Trabzon’un Hacıkasım Mahallesi’nde bir ömür harcayarak mesleğini yaşatan 77 yaşındaki usta, “Ben işimi severek yaptım, bu işi bırakmam. Yeter ki el becerisi kaybolmasın.” diyerek hem emeğin hem de geleneğin değerini vurguluyor.